Pozostajemy w obszarze wiosennych kolęd.
Tym razem spotkamy się z kresniankami, pieśniami z Perebrodów,
Podobnie jak w przypadku konopielek czy pieśni łazarskich, są to pieśni wędrujące z grupą młodzieży po sąsiednich obejściach.
Tutaj śpiewają dziewczęta
Ale także pieką i stroją korowaj
Jak rzadko w pieśniach wiosennych, zwracamy się tutaj bezpośrednio do wiosny. A także do ptaków, które wprawdzie – jak wieść gminna niesie – w pojedynkę wiosny nie czynią, ale przybywają wraz z nią, jakby w jej orszaku.
Zaśpiewajmy i my
Spotkanie w ramach cyklu Piątki z kulturą tradycyjną
Gdy noc jest krótsza słońce świeci dłużej.
Pieśni przesilenia często były śpiewane ku czci Świętego Jana (stąd nazwa “świętojańskie”) . Lecz także Świętego Piotra (stąd nazwa petrowka).
Pieśni Piotrowe i Janowe łączyły motywy tekstowe i melodyczne. Często obchodzona była albo Noc Świętojańska albo “Piotrowa nocka” – w zależności od regionu.
Lecz są także pieśni janowo-piotrowe, Śpiewamy bowiem:
Oj Petre Petre Iwane
Albo
Ja na Petra, ja na Petra żyteczka nażala,
Ja na Jvana – pirożkow napekła
Zapraszamy na warsztat wokalny.
Skupimy się na pieśniach z obwodu żytomierskiego (Polesie środkowe, na północ od Żytomierza), tam bowiem zachowało się wiele pieśni tego typu.
Spotkanie w ramach cyklu Piątki z kulturą tradycyjną
Kolęda to zwyczaj prastary,
Śpiewając pieśni, których znaczenie nie do końca rozumiemy, czujemy przecież, że obcujemy z czymś bardzo czcigodnym. Obecność podobnych motywów, a nawet zbliżonej struktury w kolędach polskich, wschodniosłowiańskich skłania do namysłu. Ale przede wszystkim te melodie, i ten sposób śpiewania, jaki się zachował na nagraniach przenoszą nas w dawne wieki.
Przenieście się z nami
Zapraszamy na ponowne spotkanie z kolędami Kurpii, Polesia i Bułgarii, których uczyliśmy się ostatnio:
Skąd się wzięło kolędowanie? Od co najmniej 2500 lat zwyczaj ten rozwijał się i wzbogacał łącząc motywy ludowe (różnych ludów) z religijnymi (różnych religii).
Jak to zwykle bywa, niektóre regiony izolowane gograficznie, czy też z innych powodów odporne na modernizację, zachowały tradycję ludową w jej dawnej postaci, postaci bliższej czasom pradawnym, czasom językowej i kulturowej wspólnoty słowiańskiej.
Jednym z takich regionów jest Polesie, położone na bagnach, dziś pomiędzy czterema państwami.
Pieśni Polesia charakterysuje pewna pierwotność.
Dziś często jak śpiewają chóry, to wszystkie głosy śpiewających zlewają się w jeden. Nawet w polifonicznych stylach śpiewania pieśń jest jednością podporządkowaną naczelnym prawidłom harmonii. Często taki styl śpiewania rowija się także na wsi, pod wpływem muzyki poważnej czy też muzyki sakralnej.
Natomiast w pieśni tradycyjnej bardzo ważny jest tembr głosu, elementy improwizacji, żywej interakcji pomiędzy śpiewającymi. Rozwija się ona w zróżnicowalnych regionalnie stylach wykonawczych, zbliżonych wszakże do siebie naturalnym sposobem emisji głosu.
Dlatego także w tym roku spoktanie z kolędą wschodniosłowiańską poświęcimy właśnie pieśniom z Polesia.
Najpiękniejsze i najbardziej wymagające.
Spotkanie poprowadzi zespół Ino Chyża
Spotkanie w ramach cyklu Piątki z kulturą tradycyjną
Zapraszamy na warsztaty śpiewu tradycyjnego tzw. otwartym głosem. Zajęcia obejmują ćwiczenia fizyczne, oddechowe, pracę z emisją głosu i jego wydobywaniem, pracę nad pieśnią (intonacja, energetyka), naukę słuchania i współbrzmienia w śpiewie. Poszerzymy wiedzę o kontekście kulturowym wykonywania pieśni, ich funkcjonalności i znaczeniu.
Tematem spotkania są pieśni Polesia, które jest sporym obszarem obejmującym zarówno Polskę, Białoruś i Ukrainę. Muzyka Polesia znana jest ze swej dzikości brzmienia i archaiczności melodii. Do dziś można spotkać tam obrzędy wywodzące się jeszcze z czasów przedchrześciajńskic
Więcejinformacji i muzyki znajduje się tu:
http://
Prowadząca:
JoannaSkowrońska – etnolog, śpiewaczka. Odwielu lat prowadzi badania terenowe w Polsce i na Polesiu, a od 2010 na Dolnym Śląsku. Rejestruje, dokumentuje i bada pieśni, czego efektem są płyty wydawane przez Fundację Ważka, z którą współpracuje. Pieśni uczy się głównie u wiejskich śpiewaczek i śpiewaków, lecz ma za sobą także doświadczenia warsztatowe z wybitnymi etnomuzykologami, folklorystami z Polski i Europy Środkowo-Wschodniej. Bada zróżnicowanie emisji głosu w śpiewie tradycyjnym oraz postrzeganie pieśni przez wykonawców i odbiorców we współczesnym świecie, a także przemiany obrzędów tradycyjnych. Współtworzy Centralę Muzyki Tradycyjnej, dolnosląską edycję „Małego Kolberga” i „Szkół kolberga”.
Stypendystka Ministra Kultury 2018.
Koszt udziału: 20 zł
Zapisy: chatka.tanca@gmail.com
Spotkanie w ramach cyklu Piątki z kulturą tradycyjną
