W śpiewie widać, słychać piękno duszy. Nad pięknem można pracować by uczynić jeszcze piękniejszym. I takoż poszukiwacze piękna odnaleźli mnogość dróg do niego. Wynaleźli zatem różne gatunki śpiewu, różne maniery za pomocą których można stanąć na scenie i dawać piękno siedzącym pod sceną słuchaczom.

Śpiew biały to niejako neutralna forma wokalna, śpiew który był punktem wyjścia dla estradowych sposobów emisji głosu, oraz celem poszukiwań tych wszystkich którzy szukają korzeni i natury, którzy chcą powrócić do śpiewu obrzędowego, jaki na całym świecie towarzyszył wiejskim kulturom rolniczym przez setki a nawet tysiące lat.

Śpiew taki jest naturalny, śpiewamy dokładnie tak jak mówimy, dlatego jest zróżnicowany wedle regionu etnograficznego (różne przecież są języki, różne gwary). Jest też zróżnicowany w zależności od sytuacji. Pieśni śpiewane w sytuacji obrzędowej to moc woli, jaką pragniemy wyrazić w śpiewie. Woli zbiorowej, która właśnie za pośrednictwem obrzędu usiłuje czegoś dokonać.

Tak więc właśnie moc głosu będziemy próbowali odkryć na warsztacie pieśni świętojańskich.

Warsztat w ramach III Festiwalu Słowian pod Ślężą SWAR